ابرها و اقسام آن
وقتی هوای گرم بالا می رود،خنک می شود.بخار آب موجود در هوا متراکم شده و قطرات کوچک آب را تشکیل می دهد.این قطرات آنقدر کوچک هستند که به زمین نمی افتند بلکه در هوا معلق می مانند.در ارتفاعات بالا قطرات آب بیشتر سرد شده و بلور های کوچک یخ تشکیل می دهند.یک ابر توده ای از قطرات کوچک آب و یا مجموعه ای از بلورهای کوچک یخ تشکیل شده است.
بعضی از ابرها شبیه به پنبه ی پفکی هستند.به این ابرها《کومولوس》می گویند.بعضی ابرها شبیه صفحه های نازکی هستند،به این ابرها《استراتوس》می گویند که به معنیِ ورقه های نازک است.ابر های《سیروس》در ارتفاعات بالاتر ایجاد می شوند.ابرهای رعد و برقی یا ابرهایی که بارندگی سنگینی ایجاد می کنند،خاکستری تیره به نظر می رسند.این ابرها انباشته از رطوبت هستند که باعث می شود قطرات باران به سمت زمین سرازیر شوند.ابرهای سفید رنگ سبک هستند و اسعه ی آفتاب می تواند از خلال ابرها عبور کرده و آنها را سفید جلوه دهد.ولی گاهی ابرهای غلیظ و سنگینی آسمان را می پوشانند و نور آفتاب نمی تواند به آسانی از آنها عبور کند به همین دلیل خاکستری دیده می شوند.
لازم به ذکر است که قطرِ قطرات تشکیل دهنده ی ابر،از یک هزارم میلی متر تا دوازده صدم میلی متر تغییر می کند.آب یا یخ موجود در ابر فقط قسمت کوچکی از فضایی را که به صورت ابر دیده می شود اِشغال می کند و چون قطرات آب و یخ نور را به خوبی منعکس می سازند توده ی ابر به صورت شیئی ماورایی به نظر می رسد.اولین طبقه بندی اساسی ابرها از《لوک هاوارد》هواشناس معروف انگلیسی است و طبقه بندی او اساسِ نامگذاریِ بعدی بوده است.
علاوه بر کومولوس،استراتوس و سیروس ابر های دیگری از جمله: کومولونیمبوس،آلتوکومولوس،نیمبواستراتوس،آلتو استراتوس،سیرواستراتوس،سیروکومولوس،استراتوکومولوس،پیروکومولوس،فراکتوکومولوس و فراکتواستراتوس هم هستند که شکل های گوناگون دارند.ریشه ی همه ی این اسامی به زبان یونانی می رسد.
