در داستان های عامیانه اغلب از غول صحبت می شود که طول و عرض آن چند برابر انسان معمولی است و نیروی خارق العاده ای دارد که می تواند انسان ها و حیوانات و حتی ساختمان ها را له کنند.
در فیلم های سینمایی گاهی با استفاده از حقه های سینمایی این غول را نشان می دهند که انسان ها و اتومبیل ها و هواپیما و توپ جنگی را با دست می گیرد و به گوشه ای می اندازد.
اما ناچارا باید بگوییم که همه ی اینها زاییده ی تخیل انسان است و همجین موجودی به هیچ عنوان وجود ندارد.
اما می دانیم که انسان های واقعا قد کوتاه،مانند قبیله ی 《پیگمن ها》در واقعیت وجود دارند.و همچنین تعدادی از مردم مثل اسکیموها و اهالی شمال اسکاندیناوی و قبایلی از سرخ پوستان آمریکای جنوبی تا حدی کوتاه قد هستند.
در حقیقت غول ها در روایات و افسانه ها وجود دارنددر خیلی از نقاط آسیا و اروپا افسانه هایی از غول ها رواج دارد که در زمان های گذشته می زیستند ولی هیج شواهد علمی وجود ندارد که چنین مردمی اصلا وجود داشته اند.
با این حال افراد غول پیکری را می شناسیم که در برخی نمایش های عامیانه و سیرک ها شرکت می کنند و باعث شور و نشاط مردم می شوند.
باید بگوییم که در بدن این افراد یک عضو به درستی کار نمی کند و این جثه ی بزرگ به همین نقص مربوط می شود.
غده ی مخاطی وظیفه ی رشد خیلی از اعضای بدن را دارد.
گاهی اوقات این غده هورمون های زیاد و بیش از حد نیاز ترشح می کند.
یکی از این هورمون ها،هورمون رشد است که تاثیر مستقیم بر روی اندام و اسکلت بدن می گذارد.و اگر این هورمون رشد در زمانی که شخص هنوز استعداد رشد دارد بیش از اندازه ترشح شود،شخص از هم نوعان خود تا حد زیادی درشت تر می شود که به اِشکالِ غده مربوط می شود.
گرگ یک جانور وحشی از تیره ی سگها یا《کایندای》است که بیشتر شباهت به سگ گله دارد.با این تفاوت که ساق پاهایش بلندتر،پایش بزرگتر،آرواره هایش قوی تر و سرش بزرگتر است.
گوش های کوتاهش همیشه به شکل عمود ایستاده اند.
اغلب گرگ های نر بیش از ۴۵ کیلوگرم وزن دارند اما وزن گرگ های ماده کمتر است.
گرگ ساعت های زیادی میتواند به طور پیوسته با سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت بدود.گرگ ها به رنگ های خاکستری،سفید،خرمائی و سیاه و یا ترکیبی از آنها دیده می شوند.
عموما آنهایی که در نواحی شمال به سر می برند رنگشان روشن تر از گرگ هایی ست که در جنگل های جنوبی زندگی می کنند.
علاقه ی خانوادگی در میان گرگ ها بسیار قوی است.نر و ماده در سراسر عمر با هم زندگی می کنند.
گرگ ماده بین ۴ تا ۶ توله گرگ به دنیا می آورد.توله ها تا یک هفته بعد از تولد نمی توانند جایی را ببینند.
پدر و مادر هر دو در غذا دادن و تربیت توله ها همکاری می کنند.بیشتر دسته های گرگ ها گروه های خانوادگی هستند که مدت زیادی در کنار هم می مانند.
هنگامی که دسته جمعی حرکت میکنند زوزه می کشند و این زوزه بخاطر این است که آنها یکدگیر را گم نکنند و در گله بمانند.
گرگ ها غالبا در آسیا،اروپا،آمریکای شمالی و گروئلند زندگی می کنند.
آنها گوش میخورند و گوشت شکار تازه کشته شده را ترجیح می دهند اما اگر مجبور شوند لاشه هم میخورند.
چندین روز می توانند بدون غذا بمانند ولی وقتی به غذا می رسند می توانند تا یک و نیم برابر وزن خود غذا بخورند.
از آغاز پیدایش تمدن،انسان و جانوران مختلف در معرض حمله ی گرگ ها بودند به همین علت انسان سلاح های مختلفی ساخت تا با کمک آنها از خود دفاع کند و همچنین سگ ها نیز دشمن خونی آنها هستند.
به کمک این علم می توان به تاریخ تمدن پی برد.
باستان شناسی دانشی است که با کشف آثار و و بناهایی از گذشتگان آنچه را که در زمان های پیشین اتفاق افتاده است بازگو می کند.
کار باستان شناس حفاری و کندن زمین است.
و در این کار باید دقت زیاد و صبر و حوصله ی فراوان داشته باشد.
وقتی طی کاوش ها وسایلی به دست بشر می رسد به دقت مورد بررسی قرار می گیرند.تا اطلاعاتی درباره زندگی مردم پیشین و میزان ذوق و علاقه آنها به هنر و صنعت به دست آید.
در واقع می توان گفت که کار باستان شناس در سه مرحله خلاصه می شود.
۱-آثار باستانی را به کمک اطلاعات کتاب و باقی مانده ی بناهاو... شناسایی و کشف می کند.
۲-کاوش و حفاری،که سخت ترین کار باستان شناس است.و او باید همه ی مهارت خود را در این کار بگذارد.
۳-خارج کردن اشیا و تنظیم اطلاعات.
برای یافتن اطلاعات،باستان شناس یا از روش لایه نگاری استفاده می کند یعنی لایه ای از خاک که اشیا از آن استخراج شده را بررسی می کند یا سکه و یا نوشته ی که همراه آن اشیاه بوده را بررسی می کند.
در میان آثاری که از کاوش ها بدست آمده است ابزاد کار،وسایل زینتی،اسباب بازی کودکان،اسلحه برای جنگ و شکار،ظرف های غذاخوری،چراغ مجسمه و... دیده می شود که هر کدام به نوعی در روشن کردن ویژگی های زندگی ساکنان قدیمی سرزمین های مختلف به باستان شناسان کمک شایانی کرده است.
ضمن کاوش ها اشیای سفالی،سنگی،فلزی و استخوانی تقریبا سالم به دست باستان شناسان می رسد.ولی متاسفانه وسایل چرمی،پشمی،حصیری با گذشت زمان پوسیده شده و تمام بقایای سبدها،زنبیل ها و سایر وسایل بافته شده برای همیشه نابود گشته اند.
باستان شناسی علم تازه ای نیست.بلکه ابتدای آن به قرن ها قبل از میلاد مربوط می شود.
چنانکه 《هردوت》 مورخ معروف جهان مجذوب بناهای مصر باستان بوده است.اما پس از وی مدت زمان زیادی حفاری های باستان شناسی انجام نگرفته و فقط از سال ۱۵۰۰ به بعد است که در کشور های مختلف مخصوصا یونان و ایتالیا عده ای از دانشمندان به باستان شناسی پرداخته اند.
عمل جراحی شکل دهی دوباره بینی یکی از متداول ترین اعمال جراحی پلاستیک است و می تواند اندازه بینی را کوچک یا بزرگ کند،شکل نوک یا پل بینی را تغییر دهد،فاصله میان سوراخ های بینی را باریک کند و یا زاویه بین بینی و لب بالا را تغییر دهد.
همچنین می توان با رینو پلاستی آسیب دیدگی های هنگام تولد را اصلاح کرد و یا بعضی مشکلات تنفسی را بهبود بخشید.
بهترین کاندید های رینوپلاستی افرادی هستند که از نظر فیزیکی سالم و از نظر روانی پایدارند و انتظاراتی واقع بینانه دارند.
بسیاری از جراحان ترجیح میدهند قبل از کامل شدن رشد فرد دست به عمل جراحی نزنند.
به همین دلیل دختر ها را نباید قبل از ۱۴-۱۵ سالگی تحت عمل مزبور قرار داد.
در پسران این سن کمی بالاتر است.
چنانچه این عمل به وسیله جراح پلاستیک مجرب انجام شود،عوارض عمل غیر شایع و معمولا جزئی هستند.
با وجود این همیشه احتمال بروز عوارضی مانند عفونت،خونریزی از بینی و یا واکنش نسبت به ماده ی بیهوشی وجود دارد.
ممکن است در هر ۱۰ مورد رینوپلاستی یک مورد به عمل جراحی دوباره مثلا به منظور اصلاح تغییر شکل خفیف نیاز پیدا کند.
پس از عمل جراحی و به ویژه در ۲۴ ساعت اول صورت بیمار پف آلود می شود.ممکن است مقداری درد بینی و سر درد مبهمی هم حس شود. که با مصرف مسکن و استراحت در بستر و بالا نگه داشتن سر به تدریج این علائم برطرف می شوند.
بسیاری از بیماران تا مدتی پس از جراحی بینی احساس افسردگی می کنند که کاملا طبیعی و قابل درک است.این مرحله گذرا است و روز به روز ظاهر بینی بهتر میشود و وضعیت روحی بیمار نیز بهبود می یابد.البته روند ترمیم آهسته است و ممکن است ماه ها تورم خفیفی به ویژه در نوک بینی موجود باشد.نتایج نهایی رینو پلاستی تا یکسال بعد از جراحی یا بیشتر آشکار می شود.