تاریخچه ی تاسیس بیمارستان ها
اندیشه ی مواظبت از اشخاص ضعیف و بیمار در اجتماع از زمان های گذشته وجود داشته است.زیرا به جرات می توان گفت عاطفه ی انسان دوستی در زمان های قدیم به مراتب بیشتر از امروز بوده است.
اما ساخت بیمارستان موضوعی تازه است.
مثلا یونان که کشوری توسعه یافته در دوران باستان بود هیچ موسسه ای برای رسیدگی به بیماران نداشت.هر چند که تعداد زیادی از پزشکان آن زمان یونانی بودند،ولی هر بیماری را به طور خصوصی معالجه می کردند.
محل کار آنها کوچک بود و فقط گنجایش یک بیمار را داشت که عمل جراحی هم در همان اتاق انجام می پذیرفت.
برای اولین بار در جهان رومیان پرستار خانه هایی را بنا نهادند که در آن سرباز مجروحِ از جنگ برگشته را بستری می کردند و به معالجه آنها می پرداختند.
بعد ها در شهر های بزرگ دنیا نیز پرستارخانه هایی برای عموم ایجاد شد که هزینه آن را حکومت به عهده داشت.پس می توان گفت که رومی ها اولین کسانی بودند که پرستارخانه یا همان بیمارستان ها را بنیان نهادند.
به تدریج که مسیحیت رشد کرد،توجه به بیماران وظیفه ی کلیسا شد.
در قرون وسطی مردان راهب و زنان راهبه پرستاری از بیمارستان را در بیمارستان ها بر عهده داشتند بدون اینکه چشم داشت مادی داشته باشند.هنوز هم تعدادی از آنها در کشور های مختلف دنیا مخصوصا کشور های فقیر و عقب مانده،به مواظبت از جذامی ها و افرادی با بیماری های صعب العلاج مشغولند که اشخاص عادی کمتر به این کار پر زحمت و پر خطر می پردازند.
وقتی زیارت مکان های مذهبی معمول شد،مهمانخانه های سر راهی هم دایر گشت،در این مهمانخانه ها هم که به دِیر ها تعلق داشت،از مسافران بیمار هم مواظبت و نگهداری می شد.در قرن ۱۷ بیمارستان هایی در کشور های مختلف دنیا بنا شد که زیاد تعریفی نداشتند و بالاخره در قرن ۱۸ اولین بیمارستان های مجهّز در انگلستان تاسیس شد.
